The death of a legend!

          


منبع عکس: صفحه فیس‌بوک مریم سیحون

  !مرگ یک دانشگاه

احمدرضا حکیمی نژاد


آثار به جای مانده از "سیحون" در مملکتی که سی و چهار سال پیش آن را ترک گفت، همان حلقه‌ی گمشده‌ای است که معماری ایرانی را به مدرنیزم پیوند می‌زند. این ترکیب جادویی، این التقاط ظریف سنت و مدرنیته در آثار سیحون موج می‌زند. ما که ید طولایی داریم در به هیچ انگاشتن دردانه‌هامان و تخصص شگرفی داریم در هر خزفی را به جای لعل نشاندن، خوب است بدانیم که چهل و پنج سال پیش از این "سیحون" عضو شورای شهر تهران بوده است. او یک دانشگاه زنده بود که دیگر نیست. حال، آثار او نقش دیواریست لامکان. این مدرسه را باید بازشناخت و بازخواند. غور در آثار او و امثال او هنوز می تواند چراغ راهی باشد برای نجات معماری نیمه‌جان و کم‌رمق این سرزمین از سیاه چاله‌ای که تا خرخره در آن فرو رفته. شاید بتوان گفت سیحون معمار مقبره هاست.اما این تعبیری حقیر است. او معمار فرهنگ یک سرزمین است. او نقش خویش را بر سر مزار کسانی که بار فرهنگ و تاریخ این مملکت را به دوش می کشند به ظرافت می‌کشد. به آرامگاه خیام نظر کنید. این یک قبر نیست، تجسّد خیام است در سنگ و بتن. این پیکره‌ی شاعری طناز است که هندسه می‌داند، نجوم می‌داند و به مصرعی جهانی را به آتش می‌کشد. این‌ها چیزی ورای معماری ست. این‌ها مانومان‌هایی است که شهرهای امروز ما از فقدانشان به شدت رنج می‌برند. نشانه‌هایی که هویت شهرهای ما را می سازند. اینجا  این نمادها به شکل مقبره‌ای سر برآورده و جایی دیگر شاید به شکلی دیگر. سیحون را می توان استاد نشانه‌ها نام نهاد . بی هیچ شائبه‌ای او در تبدیل آرایه‌ها به فرم معمارانه زبردست بود.

ششم خردادماه 1393




Popular posts from this blog

‘Errors of Scale’: The Story of Tehran’s Abbasabad Lands

Image
Aerial photo of Abbasabad hills in 1975, showing the development of a dense residential fabric around the site. Source: Llewelyn-Davies International, 1976, Farshid Emami (2014). ‘Errors of Scale’: The Story of Tehran’s  Abbasabad Lands Ahmadreza Hakiminejad Published on   Konesh Space From cosmos to atom, what is going to be the reference to scaling cities? This is in fact a very old query. Aristotle in his  Politics , argues that many people think that a city “in order to be happy ought to be large; but even if they are right, they have no idea what is a large and what a small” city 1 . Referring to the city’s size of population in ancient Greece, the philosopher was not so fond of a city made up of what he called “too few persons”. For him, creating a “too populous” one did not seem to be a good idea either:  “it is difficult – perhaps impossible – for a city that is too populous to be well managed” 1 . The fact is that t he word scale is obscure. The lingui
Read more

'The Right to the City' and the Problem of Tehran

Image
  'The Right to the City' and the Problem of Tehran Published in AMPS Proceedings Series 24.2 (chapter 23, p. 233-243) I presented this piece as part of the panel:  Political Economy and the City , in the  ‘Cities in a Changing World: Questions of Culture, Climate and Design’ conference, jointly hosted by AMPS and City Tech , City University of New York, 16-18 June 2021. Synopsis ‘The right to the city is like a cry and a demand’, wrote Henri Lefebvre in his 1968 book Le droit à la ville . In the noted urban scholar Peter Marcuse’s words, Lefebvre’s right is ‘a cry out of necessity and a demand for something more’. Despite rather astonishing efforts of former IRGC (Islamic Revolutionary Guard Corps) Commander turned mayor Mohammad Bagher Ghalibaf, to portray a deceptive picture of Tehran on a global stage – either by inviting world-renowned urban thinkers such as Setha Low, David Harvey and Saskia Sassen, or by being invited as a key-note speaker by world-renowned institution
Read more

City as Stage: Performative Body and the Authoritarian City

Image
  Al-Zahra University, Tehran, Iran, 12 November 2022. A student re-enacting the torture scene of Khodanour Lajaei being tied to a flag post by the state agents. He was shot during the Zahedan massacre (aka. Bloody Friday) on 30 September 2022 and died in a hospital on October 2 .   City as Stage: Performative Body and the Authoritarian City Authors: Ahmadreza Hakiminejad and  Mahsa Alami Fariman  Synopsis In a cold day in December 2017, on the curbs of Enghelab Street in central Tehran, Iran, a defiant woman climbs a utility box, takes her hijab off, ties it to a stick and waves it to the crowd. Her eyes stared soulless towards her city, waving her white scarf in silence. The performer reclaimed the street to convert it into a theatrical stage with its astonished audience. This simple yet courageous bodily phenomenon tending to reclaim the city became a symbolic act of protest against the compulsory hijab. In light of the ongoing Woman, Life, Freedom movement in Iran – ignited by d
Read more